ققنوس وار از خاکستر خود دوباره برخواهیم خواست
 |
سلام بر آغاز یکِ پــــایان. اینجا یوونتوس است؛ سیاره‌ای غمگین، محزون و فسرده که ساکنینش در گوشه‌ای وامانده و مبهوت، خاتمه عصری را به نظاره نشسته‌اند که که از کابوس هولناک‌تر است.
سلام بر آغاز یکِ پــــایان. اینجا یوونتوس است؛ نقطه‌ای از اتمسفری سیاه و سپید که زیر چتر سایه تیره‌اش به کسوف دچار شده است. ده سال غوطه‌ور بودن در سَکَرات جام‌ها باید هم این روزهای تباه و تنگدست بانوی‌پیر را طاقت‌فرسا و زجرآور کند. ذهنیت و ژن‌های سلحشور مآبانه‌‌مان را راهــی بر این خزانِ بی‌بهار نیست.
سلام بر آغاز یکِ پــــایان. اینجا یوونتوس است؛ ما نابود و زخمی در میانِ کنامِ وحوش رها شده‌ایم. در ابتدای مسیر پر از سنگلاخ و صعب‌العبور این فصل، نشانیِ دوره‌ای انتقالی را برای‌مان تصویر کردند. صبرمان را با مسیر تنظیم کردیم اما کاسه‌های‌مان آنقدر لبریز از حسرت شد که بردباری و شکیبایی‌مان نیز آکنده از تهی‌دستی و سرشار از پوچـی شد.
سلام بر آغاز یکِ پــــایان. اینجا یوونتوس است؛ المپیکوی رم در نیمه‌ی ماه مِـی، صدای خرد شدن استخوان‌های گورخرهای تورین را شنید. در بیشه‌ی جالوروسی و بیانکوچلستی به دست دشمنی دیگر (نراتزوری) مغلوب و تحقیر شدیم. در فینال همانی بودیم که همیشه بودیم غافل از آنکه رقیب‌مان بیش از آنی بود که پیش از این بود. اینترِ زیرک با موقعیت‌سنجی‌ها و پنالتی‌های بحث‌برانگیزی که برای‌مان ضیافتی به رنگِ سقوط تیار کردند محفلی برساخت که در پایانش سهم ما هیچ و نصیب آنان همه‌چیز بود.
سلام بر آغاز یکِ پــــایان. اینجا یوونتوس است؛ سرزمین امیدهای بر باد رفته. کوپا ایتالیایی که کیکی برای شام آخرِ تراژدی این فصل‌مان بود؛ به حلاوت خامه و شهدِ توت‌فرنگی‌اش دل خوش کرده بودیم اما نراتزوری آن را یکجا بلعید تا چیزی در حد تکه‌های آن نیز نصیب‌مان نشود. نیش افعی رویاهای ما را در سال 2022 برای همیشه‌ی تاریخ زهرآگین کرد.
سلام بر آغاز یکِ پــــایان. اینجا یوونتوس است؛ ما حتی در دیدار سوپرکاپ سال آینده نیز حضور نخواهیم داشت. ویترین افتخارات موزه‌ی باشگاه‌مان از برهوتِ سال 2021 به امیدی در سال 2023 پرتاب خواهد شد تا تاریخ بیانکونری سالی را در خود ثبت کند که شبیه هیچ سال دیگری در این دهه نبود.
سلام بر آغاز یکِ پــــایان. اینجا یوونتوس است؛ ما به دنبال بهانه‌ای دیگر برای از نو ایستادن هستیم. در جستجوی مسیری دیگر برای رستگاری دوباره و تغییراتی برای ریختنِ طرحـــی به نقشِ رویایی در آینده. سوت اتمام فینال کوپا نه‌تنها رویاها‌یمان که جورجو و پائولو را نیز با سوگنامه‌ای ناخوش بدرقه کرد.
سلام بر آغاز یکِ پــــایان. اینجا یوونتوس است؛ شکست در آخرین سنگر دردناک بود؛ از گام گذاردن بر واپسین پله یک دوران خبر داشت؛ همه‌ی ما را به «تأمل» واداشت؛ صدمات روحی، تشعشعات اقتصادی و آسیب‌های حیثیتی فراوانی بر ما تحمیل کرد و راه را بر هر توضیح و توجیهی بست. اما چه می‌شود کرد، گاهی تقدیر نیز بر علیه ما طغیان می‌کند و سرنوشت، ما را با عصیانش سیاه رنگ‌آمیزی می‌کند. این ماییم که باید «موفقیت» را دوباره صدا بزنیم و مسیر بازسازی و پیشرفت را از او جویا شویم. گاهی برای بلندترین پروازها باید بر زمین فرود آمد و دوباره به آسمان پر کشید.
سلام بر آغاز یکِ پــــایان. اینجا یوونتوس است؛ پیوند ما با غول‌های تورین با سهمگین‌ترین رویدادها نیز از هم گسسته نخواهد شد. نکاح ما با بانوی‌پیر فصل جدایی ندارد. بدون جام و افتخار به خط پایان رسیدیم اما آه و دریغ‌مان را دور از چشم‌ها به وسعت غبطه‌ها و رشک‌هایمان در خلأ رهـا و بذر امید را باورمندانه در گوشه‌ای حاصلخیز از قلب‌مان می‌کاریم و از یاد نمی‌بریم که مرگ، هرگز پایان کبوتر نیست.
سلام بر آغاز یکِ پــــایان. اینجا یوونتوس است؛ همه‌چیز تمام شد اما داستان ما و یوونتوس به این آسانی‌ها به پایان نخواهد رسید. ما ققنوس‌وار از خاکستر خود (آتش) دوباره برخواهیم خواست.
